Դավիթ Հարությունյանի և Մարկ Միկաիլի հետ:
Համալիրի կառուցման համար փակ մրցույթ հայտարարվեց, որին մասնակցեցին 8 նախագծային կազմակերպություններ: Մրցույթի առաջադրանքում գրված էր, որ պետք է կառուցվի 10 հազար հանդիսատեսի համար նախատեսված սպորտի պալատ:
Սպորտի պալատ ասելով պատկերացնում էին ծածկած դահլիճ, որտեղ կար հոկեյի դաշտ: Այդպիսի նախագիծ արեցին՝ կլոր հատակագծով,10 հազար հանդիսատեսի համար: Նախագծեր արվեցին մի քանի վայրերի, այդ թվում, Ծիծեռնակաբերդի բարձունքի համար: Տարբերակներից մեկը այսօրվա Կասկադն էր, որն այն ժամանակ դեռևս գոյություն չուներ:
«Հայպետնախագիծ» ինստիտուտը հաղթեց մրցույթում: Ինստիտուտի տնօրեն՝ ԽՍՀՄ ժողովրդական ճարտարապետ Կորյուն Հակոբյանը հանձնարարեց շարունակել նախագիծը և ընդալայնել աշխատանքային խումբը: Նախագիծը մի քանի ամիս քննարկվում էր Երեւանում ու Մոսկվայում: Համալիրի շինարարության բյուջեն հաստատվեց 35 միլիոն ռուբլի:
Շինարարությունը վատահվեց «Հիդրոէներգոշին» կազմակերպությանը: Նախագիծը բավականին բարդ էր, քանի որ համալիրը ոչ թե շենք էր լինելու, այլ հսկայական մեխանիզմ: Դա էր պատճառը, որ նախագծման ժամանակ համագործակցում էին ԽՍՀՄ տարածքում գտնվող մոտ 40 կազմակերպություներ:
Որոշել էին կառուցել երկու դահլիճ, որոնք միանում էին պտտվող 1000 տեղանոց տրիբունայով, դա բերում էր կառույցը որոշակի ձևի: Նախասրահը հարկավոր էր ընդհանրացնել: Այդ նպատակով սառցադաշտը բարձրացրին վերև, և երկու ֆոյեները միացրեցին իրար:
Համալիրի շենքը երկու պաշտոնական բացում ունեցավ: Նախ՝ բացվեց սպորտային մասը, ավելի ուշ ՝ համերգայինը:
Սպորտային մասի բացումը տեղի ունեցավ 1983 թ.-ին, երբ Երևանը պետք է ընդուներ ծանրամարտի աշխարհի առաջնությունը:
Համերգային մասի բացումը տեղի ունեցավ 1984 թ.-ի հրդեհից հետո: Հրդեհը բռնկվել էր համերգային դահլիճում, որտեղ դեռ շարունակվում էին շինարարական աշխատանքները: Հրդեհից հետո Մոսկվայից հակահրդեհային պաշտպանության մասնագետներ եկան, ուսումնասիրեցին հրդեհի պատճառները: Վարկած կար, թե հրդեհը հատուկ էր կազմակերպվել:
- Քանի՞ հոգի կարող է տեղավորել մարզահամերգային համիլիրը իր մեջ:
- Ինչքա՞ն էր համալիրի հաստատված բյուջեն: